Als ik probeer mijn vaardigheden te benoemen zie ik een aantal rode draden door mijn leven lopen:
Hang naar zelfstandigheid, de smaak van vrijheid, muziek, kunst, klank, natuur, dieren, reislust, compassie en steeds meer de behoefte aan verstilling en verinnerlijking. Gevoel en intuitie altijd al belangrijker dan het verstand.
Computer Operateur:
In de wereld van rond 1970 waren spannende experimenten met computer aan de gang. Ik solliciteerde bij het CRI te Leiden op de functie van computer operateur. Ik mocht werken aan een immens apparaat, met allemaal flitsende lampjes. De kolos werd een IBM 360 genoemd en in de periode werd aan een revolutionair systeem gewerkt: MVT. Hierbij konden voor het eerst verschillende programma's tegelijkertijd werken. Helaas liepen die vaak vast. Mijn werk was om dat in de gaten te houden en zo nodig in te grijpen. Het CRI (centraal rekeninstituut) verwerkte o.a. gegevens van de Sterrenwacht. Ik werkte op de 3e verdieping recht tegenover het station. Daar zag ik voortdurend leeftijdgenoten met rugzakken het station ingaan en droomde heel wat af. Na 1 jaar diende ik dan ook mijn ontslag in, verkocht ik in korte tijd al mijn bezittingen en voelde me zonder spullen de koning te rijk. Ik ging op reis.
Reislust:
Reizen begin jaren '70 deed een jonge vrijgevochten man natuurlijk liftend. Zo reisde ik verschillende keren naar Parijs, sliep daar onder de bruggen van de Seine, op Vert Galant en liet me een week lang iedere avond insluiten in de tuinen van Marie Antoinette waar ik een heerlijke plek had gevonden. Maar ook reisde ik via het toenmalige Joegoslavië naar Griekenland. Deze reis herhaalde ik een aantal malen, soms gecombineerd met Istanbul. Griekenland werd mijn vaderland.
In die periode er waren daar nog geen snelwegen, ik maakte de komst van de Junta mee, later de Amerikaanse vloot voor de kust van Athene en de opwinding na de bevrijding.
Nadat een voorgenomen reis naar India wegens geldgebrek al in Zwitserland strandde, liftte ik naar Engeland.
Daar werd ik de initiator van een leefgemeenschap in een prachtig Victoriaans huis in Bristol. Na ruim een half jaar had ik genoeg gezien en verdient om weer richting Nederland te gaan. Maar waar was dan mijn thuis? Ik liet 'het Westen' voor wat het was en sloot me aan bij een alternatieve jongeren gemeenschap in de provincie Groningen.
Sociale Academie
Ik had een pittige jeugd gehad, mijn moeder kampte door heftige oorlogservaringen met o.a. PTSS en mijn vader was uit beeld. Door ingrijpen van de kinderrechter speelde het 2e deel van mijn jeugd zich af in Huize Dorothea te Delft en in een tweetal pleeggezinnen. Ik voelde als ervaringsdeskundige sterke behoefte mijn heftige kindertehuiservaringen om te willen zetten in het verlenen van begeleiding aan kinderen die in een soortgelijke situatie verkeerden.
Daartoe deed ik vooropleiding Sociale academie en begon de studie aan de AAF (Agogische Academie Friesland).
Al snel merkte ik dat de studie niet aan mijn verwachtingen voldeed. Het aanbod was in mijn ogen veel te veel Amerikaans georiënteerd. Door mijn reizen - zowel uiterlijk als innerlijk - wist ik dat een groot dele van de wereld heel andere kennis had ontwikkeld die zeker ook aandacht verdiende. Ik begreep niet dat in toenemende mate chemie ingezet werd om mensen psychisch te begeleiden en al helemaal niet dat er nog steeds elektroshocks werden geïndiceerd. Met gelijkgestemden probeerden we naast de aangeboden studie een alternatief studieprogramma op te zetten en aan te bieden. Ook richtten we in Leeuwarden een drugsinformatie centrum op en een crisisopvang. Na 3 jaar gaf ik het moegestreden op.
Art Deco winkel:
Ik had in de periode vóór de sociale academie veel (liftend) rondgereisd en had op mijn reizen in Engeland heel veel mooi antiek gezien. Ik besloot een diploma te halen om een antiekwinkel te mogen exploiteren en specialiseerde me al snel in Art Deco en allerlei andere mooie (kunst)voorwerpen. Met een oude Mercedes en later een oude Engelse Taxi reed ik heen en weer naar Engeland en later ook Schotland: Londen-Brighton-Bristol- Birmingham-Great Yarmouth-Carlisle- Glasgow-Banff. Het was een snelgroeiend bedrijf in Groningen, ik noemde het La Mimore.
Door het succes besloot ik een vrachtwagendiploma te halen en was 3 maanden per jaar met mijn eigen vrachtwagen in heel Engeland en Schotland te vinden.
Het was een heel mooie, inspirerende tijd. Heerlijk om zo vrij te kunnen reizen en contacten te maken met gelijkgestemden. Maar het vele tillen was fysiek erg zwaar. Na ruim 10 jaar werd dan ook een ernstige hernia geconstateerd.
Ik liet me in het AZG behandelen met een chemonucleolyse. Dit hielp in eerste instantie geweldig. Pas veel later werd ontdekt dat de kern van de tussenwervelschijf zich na deze behandeling niet meer zou herstellen.
Mij werd aangeraden met het tillen en vrachtwagen rijden te stoppen. Dat betekende alweer een totale ommekeer in mijn leven. De winkel werd verkocht, zo ook alle opslag, vrachtauto etc. etc.
CD winkel:
Al tijdens mijn ziekbed richtte ik mijn 2e bedrijf op. Dit was Disk-O-Rent LP-verhuur in Groningen. Deze zaak groeide snel, iedereen wilde wel LP's huren. Deze haalde ik deels in Londen bij de onafhankelijke labels als Rough trade e.a.
En toen na een aantal jaren de CD op de markt kwam, was het helemaal raak. De zaak ontwikkelde zich snel.
En weer werkte ik 6 dagen per week, 10 uur per dag. Het succes was een feest, zeker omdat de afbetaling aan mij van mijn vorige bedrijf niet volgens afspraak verliep. Ik kon de bank tevreden houden, kreeg meer personeel, snel veel meer titels in de bakken en moest na enige tijd ook naar een groter pand omzien. Helaas kreeg ik steeds meer last van slapeloosheid.
Op de achtergrond speelden allerlei lastige items zoals rechtszaken die werden aangespannen (en verloren!) door de BUMA/STEMRA. Computers raakten steeds meer in zwang en zouden natuurlijk van grote waarde kunnen worden voor de logistieke afhandeling van de CD verhuur. Zo werd ik medeontwikkelaar van een speciaal verhuurprogramma. Kortom: de trein was weer op snelheid gekomen!
Nu zeg ik dat zo: mensen lijden aan twee dingen: géén succes of véél succes.
Loslaten:
Toen zag ik dat nog niet. Ik werkte en werkte en werkte tot ik weer bijna omviel. En werd gered doordat ik op vakantie in mijn geliefde Griekenland bijna verdronk.
In mijn bijna doodservaring nam ik afscheid van mijn partner, mijn bedrijf en zelfs mijn dochter.
Ik overleefde, maar mijn leven was na die gebeurtenis drastisch veranderd.
Klankschalen:
Een klant bracht me een kleine klankschaal omdat hij vermoedde dat ik daar gevoelig voor zou zijn. Dit schaaltje raakte zo intens. Toen ik diep in de nacht wilde slapen kwam het geluid terug met de kracht van de oceaan. Ik voelde dat mijn pad veranderde, van luisteren naar muziek naar het ervaren van de trillingen van klank. Niet lang daarna was ik in India en Nepal op zoek naar de mooiste, oude klankschalen.
Hierover meer op de site www.klankschalen.nl
Didgeridoo:
In dezelfde periode werd ik op een van mijn CD's getroffen door een heel diep, laag en gonzend geluid. Daar moest ik meer van weten. Ik volgde een workshop en kort daarop reisde ik naar Aboriginal gebied in Australië, zoals je merkt heeft het me niet meer losgelaten. Fysiek bracht het spelen op de didgeridoo een heel snelle verbetering van de ernstige astma waar ik vanaf mijn jeugd last had gehad. Ook de specialisten stonden versteld door mijn toegenomen longfuncties. Helaas is er nog steeds geen onderzoek gedaan naar de heilzame werking van de didgeridoo op astma en COPD.
Vanaf 1990 verzorg ik didgeridoo workshops, met als belangrijk doel het verbeteren van de ademhaling.
Vipassana Meditatie ( mindfulness)
Een andere klant wees me op het Vipassana meditatie centrum in Groningen. Hier ontmoette ik de monnik Jhananando, die net terug was van een retraiteperiode van 5 jaar in Thailand en Birma. Dit was een gezegende ontmoeting.
Ik volgde retraites die gegeven werden door oude monniken, o.a. Sayadaw U Kundalabhivamsa en Sayadaw U Rewata Dhamma en bij de door mij heel geliefde leraar Godwin Semararatne.
De beoefening van Vipassana meditatie had fysiek en mentaal een zuiverende uitwerking op me. De jarenlange slaapproblemen losten op. De 2e hernia die volgens de specialisten ook geopereerd moest worden, loste letterlijk op tijdens een 10-daagse retraite. Ik vond mijn 'Dhamma-medicine'. Tot op de dag van vandaag beoefen ik dagelijks en blijft het medicijn zijn onschatbare werk doen. Door jarenlang groepen te begeleiden in ons eigen centrum heb ik steeds meer ervaring gekregen in het begeleiden van meditatie- en veranderingsprocessen.
Projectbegeleider:
De 1e platenzaak opende ik in Groningen aan het Zuiderdiep in een pand dat helemaal opgeknapt moest worden. Ik droomde hem in en werd meest projectbegeleider en uitvoerder. Toen later de CD verhuur 'groot' werd huurde in ook op het Zuiderdiep een veel grotere - maar nog lege - betonnen ruimte, waarin ik de nieuwe winkel ontwierp en werd weer projectbegeleider en grotendeels uitvoerder. Het werd een prachtige winkel met meer dan 12000 CD's, popposters, pop T-shirts en allerlei andere muziek gerelateerde artikelen. In deze periode werd ik ook nog eigenaar van de platenzaak Disk, in Leeuwarden, waar ik ook het gehele interieur aanpaste.
Toen de CD winkel me (letterlijk en figuurlijk) niet meer boeide volgden de veranderingen zich snel op.
Ik had Romy tijdens het geven van didgeridoo workshops op het Eigentijds festival ontmoet. Zij was en is Himalaya yoga-docente en kon absoluut niet in de stad wonen. Voor mij betekende het dat ik weer alles los moest laten. In de periode die volgde droeg ik mijn CD winkel over, verkocht mijn inmiddels helemaal gerestaureerde woning uit 1905 en kocht een ha grond in Drenthe, met bijbehorend vervallen boerderijtje. Het gebouw werd voor het grootste deel gesloopt en opnieuw ontwierp ik een nieuw pand, maar nu samen met Romy. Weer was ik projectbegeleider en uitvoerder. De klus duurde wel jaren langer dan gehoopt, deels omdat het verkrijgen van de vergunningen niet helemaal vanzelf ging, maar ook omdat de droom iets groter was dan de financiën toelieten.
Archeontolk:
De moeder en 2 zussen van Romy werkten op het Archeon, het archeologisch themapark in Alphen aan de Rijn. Toen de bouwactiviteiten meer en meer uit gingen lopen besloten we in te gaan op de uitnodiging van de directeur van Archeon als archeotolk ervaring op te doen. Onze plek werd de ijzertijd boerderij. Daar konden we ervaren hoe het was om zonder de 'gemakken' van onze tijd te leven. We pasten kleding en schoeisel daarop aan en verwelkomden onze bezoekers met een knappend vuur in het midden van de boerderij. Daar leerde ik afstand te doen van mijn bestaan als 'directeur' van mijn bedrijven en terug te schakelen naar veel meer eenvoud.
Yoga- klank- en stiltecentrum:
Rond het jaar 2000 begon de bouw van ons eigen centrum. We noemden deze plek Samavihara.
Ons doel was een paradijs te creëren waar we konden werken en wonen, zowel voor onszelf als voor de cursisten en clienten. Een plek waar Romy yogalessen kan geven en waar ik mijn didgeridoo- en klankschaalworkshops kon aanbieden. Tevens wilde ik graag sfeervolle verkoopruimtes inrichten voor het aanbod van didgeridoos en antieke klankschalen.
Ook wilden we graag veel contact met de natuur hebben, grotendeels leven van onze eigen moestuin, veel struiken en bomen planten om onze milieu afdruk te compenseren.
Maar wellicht de grootste wens was om zoveel mogelijk oude materialen te gebruiken. Materialen die anderen over hadden of die bij sloop van oude panden waren vrijgekomen. Het was en is een sport om deze te zoeken en te vinden en deze dan op zo'n manier te ordenen dat een volwaardig en harmonieus gebouw ontstaat, waarin het fijn wonen en werken is.
Een plek waar bezoekers en deelnemers zich thuis kunnen voelen, stil kunnen worden, yoga en meditatie kunnen beoefenen, klankconcerten kunnen bijwonen of door de paradijselijke tuin kunnen dwalen.
Ik noem mezelf soms tuinman in het paradijs, maar weet inmiddels ook hoeveel werk dat is......
Het is een mooie cirkel. De mest voor de moestuin, de groenten als voedsel voor onszelf, het werk als uitbreiding van de beoefening en de opbrengsten (oogst) van ons vele werk om het gebouw en tuin te onderhouden. Dit alles zolang onze lichamen dat toe zullen laten.
Natural horsemanship:
In de jaren die volgden ontdekte ik het omgaan met paarden, de mooie energie die deze wezens bij zich dragen. We deden ervaringen op met IJslandse paarden en ik ontdekte dat ik kwaliteiten had om op ongedwongen en natuurlijke wijze met paarden om te gaan. Deze kwaliteit heb ik door allerlei cursussen verdiept. Inmiddels heb ik een aantal jonge IJslandse paarden onder het zadel gebracht, maar vooral onrustige paarden veel meer vertrouwen teruggegeven. Dit zijn voor mens en dier heel leerzame processen. Paarden zijn vluchtdieren en daardoor heel alert. Door hun grote en open aanvoelend vermogen spiegelen ze direct je mentale toestand.